هوشمندی ژاپنی ها برای حمایت از تولیدات داخلی

دکتر حسین تهرانی، محقق ارشد شرکت تویوتا

چند وقت پیش برای خرید یک سنسور خاص با بخش فروش یک شرکت انگلیسی تماس گرفتم و پس از تهیه پیش فاکتور خرید، مدیر مجموعه را متقاعد کردم تا آن قطعه خاص خریداری شود. پس از وارد کردن سفارش خرید این قطعه در سیستم خریدهای شرکت و دریافت پیش فاکتور خرید بسیار شگفت زده شدم!!! قیمت درج شده در این پیش فاکتور حدود ۵۰ درصد نسبت به قیمت اصلی آن گرانتر شده بود و این پیش فاکتور توسط یک شرکت بازرگانی تخصصی ژاپنی و نه سازنده انگلیسی صادر شده بود!!

با این افزایش شدید قیمت، عملا امکان خرید آن قطعه را نداشتم و بدنبال آن بودم که بنوعی مستقیم از سازنده اصلی آنرا خریداری کنم. پس از پرس و جوی فراوان ، متوجه شدم که بر اساس قوانین شرکت ( احتمالا برای کلیه ژاپنی این قانون صادق باشد )، عملا امکان خرید مستقیم از سازنده های غیر ژاپنی وجود ندارد و باید حتما یک شرکت بازرگانی ژاپنی در این میان به عنوان واسط قرار گرفته باشد ( که طبعا باعث افزایش شدید قیمت محصولات غیر ژاپنی میشود). سرانجام مدیر مجموعه به من فهماند که بهتر است به فکر یک سازنده ژاپنی باشیم و من به ناچار قطعه ای مشابه را از شرکت پاناسونیک خریداری کردم !!! با این سیاست هوشمندانه و زیرکانه، دولت و سیستم اقتصادی ژاپن بدون زیر پا گذاشتن قوانین تجارت آزاد جهانی، عملا مالیات غیر مستقیم سنگینی را بر روی محصولات غیر ژاپنی وضع کرده است و شرکتهای ژاپنی را وادار و تشویق می‌کند تا محصولات و قطعات خود را از سایر شرکتهای ژاپنی تهیه کنند!!( انصافا راه حل بسیار هوشمندانه و موفقی از آب درآمده است!!!)

در صنعت خودمان، مدیران ما دهه ها است که شعار حمایت از تولید داخلی را سر میدهند ولی در عمل، تولید کننده بدبخت، بدهکار و گرفتار است و دلال وارد کننده پولدار و سعادتمند است. چند وقت پیش فیلم «چهارراه استانبول» را دیدم که در آن به ماجرای آتش گرفتن ساختمان پلاسکو پرداخته میشود. در بخشی از فیلم بهرام رادان ( در نقش یک تولید کننده پوشاک ورشکست شده و دربدر و فراری از دست طلبکارها) به طلبکارهای عصبانی خود گفت که پلاسکو وقتی آتش گرفت و فرو ریخت که جنس چینی با قیمتی کمتر از نصف تولید کننده داخلی وارد بازار شد و تمام تولید کننده های پلاسکو را ورشکست و بدهکار کرد و زندگی بسیاری را آتش زد.